U mnie opowiadania są efektem moich snów i 'wizji', jakie mam podczas słuchania muzyki. Bez nich nie byłabym w stanie nic napisać - no może poza krótkim wierszem ;P

A że lubię pokazywać ludziom moją twórczość to umieściłam opowiadanie na blogu ^^

W mojej głowie zawsze kotłowało się mnóstwo pomysłów na opowiadanie, ale tylko parę razy przelałam je na papier - by uznać za bezsensowne po paru dniach. Na pomysł na pisanie opowiadania wpadła jedna z czytelniczek mojego drugiego bloga. A temat jak zwykle do głowy wpadł mi sam. Pisałam już kiedyś opowiadanie na blogu, ale straciłam wenę i się poddałam . No i zawsze jest jeszcze tak: mam pomysł, wiem jak się skończy... ale nie wiem nic poza tym. Często liczy się improwizacja.

kiedys naszlo mnie na napisanie jakies durnego opa o gwaizdeczce muzyki rokowej i dziwnym trafem nawet spodobal mi sie charakter mojej bohaterki, wiec powstaly dwa ze tak to nazwe 'tomy', zaczelam pisac trzeci gdzie postanowilam zabic moja bohaterke i wtedy naszlo mnie na zalozenie bloga... bohaterka wczesniej zaciazyla wiec czesc trzecia miala byc o losach jej corki, ale nie moglam skonczyc pisania na blogu wiec napisalam tom 4 gdzie córka mojej bohaterki stala sie morderczynia xD czemu tak? pojecia nie mam. tak wszylo, moze czegos sie po drodze naogladalam... nie pamietam x)

Co mnie nakłoniło do tego?
kumulująca się we mnie wyobraźnia i głowa pełna pomysłów.
Zaczynałam pisać jedno, zaraz kończyłam drugie i tak w kółko. Bałam się opublikować, któreś z moich opowiadań, czy książek... Nie wiem dlaczego i na pewno nie z powodu krytyki. Byłam młoda i głupia.
  Potem założyłam bloga, na którym wstawiałam opowiadania i fragmenty z książek.
Dopiero później pewna blogerka nakłoniła mnie do rozpoczęcia wstawienia całej książki. Tak też zrobiłam. ; )

czytałam "Pamiętnik narkomanki" i w ogóle tyle się dowiadywałam o narkotykach, alkoholiźmie, nałogach i psychologii, więc postanowiłam napisać opowiadanie, takie trochę obyczajowe o nastolatce, kleptomance. Nie wiem dlaczego, ale takie opowiadania mnie interesują.

Hm... U mnie się zaczęło od... rysunku. Naszkicowałam dziewzynę na jakijś nudnej lekcji, w domu włączyłam muzykę i nagle coś się ruszyło. Postać ożyła i przez moją głowę przeleciało setki obrazków z nią w roli głownej. Dalej się już potoczyło

U mnie zaczęło się od moich fantazji. Taka była ze mnie fangirl, że wyobrażałam sobie różne sytuacje z pewnym muzykiem. Potem postanowiłam spróbować to opisać. No i wyszło jak wyszło xD
Najgorsze jest to, że potrafiłabym streścić całą historię, którą chcę opisać, ale nie mam pomysłów na obecne wydarzenia. Zakończenie już mam