No dobrze, świetne opisałaś myśli bohaterki, jej uczucie do tego chłopka. Wszystko och i ach, miłość, i tak dalej. No tak, ale jedno zasadnicze pytanie - to wszystko? Oboje dorastają aż w końcu stykają się ze światem dorosłych, a dziewczyna nawet nie wie, co ma robić w życiu. No tak, ale tak właściwie co z tego? Czy uważasz, że walnięcie takiej prostej refleksji po nabazgraniu tylu linijek o uczuciu wystarczy na zakończenie? Podczas czytania spodziewałam się lepszego zakończenia, że np. ktoś z nich umiera albo coś w tym stylu. Taki tekst lepiej pasowałby na prolog jakiegoś innego opowiadania, a nie powinien stanowić całości jakiegoś tworu literackiego. Podsumowując, za dużo tego rozpisywania się o tych uczuciach na początku, a zakończenie zbyt banalne.
Moja ocena: 3 z dwoma mocnymi plusami

Klara napisał:

Czy uważasz, że walnięcie takiej prostej refleksji po nabazgraniu tylu linijek o uczuciu wystarczy na zakończenie?

Prostej refleksji? Nie wiem czy to ja źle zrozumiałam o co chodziło w tym krótkim opowiadaniu, czy Ty, ale sądzę, że to nie jest "bazgranie o uczuciu".

Podczas czytania spodziewałam się lepszego zakończenia, że np. ktoś z nich umiera albo coś w tym stylu.

A jakie zakończenie przeczytałaś? Bardo jestem ciekawa co też takiego Ty się dopatrzyłaś w tym "walnięciu i nabazgraniu kilku linijek zakończenia"?

Mi osobiście bardzo się podobało. Nie napisałaś konkretnie o co chodziło, ale bardzo łatwo można było to wywnioskować (oczywiście, o ile moje rozumowanie nie jest błędne i dobrze je zinterpretowałam). I ta końcówka... Niesamowicie! I nie, nie było to zakończenie zbyt banalne. Nie umiałabym w ten sposób to wszystko napisać, tak to ująć.. ; ]
Podobało mi się.

No, wiedziałam, że chodziło o dziecko :] A uzupełniając mój post, dodam, że dokładniej to podobało mi się to, że napisałaś o ciąży, nie używając tego słowa. Spróbuję coś wyskrobać na ten styl. Ale nie, nie o ciąży xd

Prostej refleksji? Nie wiem czy to ja źle zrozumiałam o co chodziło w tym krótkim opowiadaniu, czy Ty, ale sądzę, że to nie jest "bazgranie o uczuciu".

No widzisz, jakie to niesamowite, że mamy inne zdania na ten temat, prawda? Zapewne to dla Ciebie rzecz niesamowita, bo od zawse każdy się z Tobą zgadzał.

A jakie zakończenie przeczytałaś? Bardo jestem ciekawa co też takiego Ty się dopatrzyłaś w tym "walnięciu i nabazgraniu kilku linijek zakończenia"?

Napisałam w swoim poście, wystarczy tylko opanować pewną tajemą sztukę, zwaną powszechnie czytaniem ze zrozumieniem.

Bynajmniej nie uważam tego za zakończenie, tylko sama nie wiem do końca co z tym zrobić. Powstawał niby z założeniem jako historia na blog, ale stwierdziłam, że to będzie zbyt osobista sprawa i nie byłam pewna, czy chcę pisać o czymś czego nie doświadczyłam tak naprawdę a jedynie uczestniczę w tym jako bardzo postronna obserwatorka.

O, kontynuacja byłaby dobrym pomysłem. Co w tym złego, że piszesz o historii, którą jedynie obserwujesz, a nie bierzesz udziału? Zawsze możesz pozmieniać niektóre szczegóły, a tok fabuły prowadzić wciąż tą samą drogą.

wielbiam 'babrać' się w uczuciach. Opisy przeżyć wewnętrznych, czy właściwie w ogóle opisy, to taka moja mała mania. Co prawda nie wiem, jak mi to wychodzi, ale lubię. A kiedy się coś robi z sercem to zazwyczaj nawet nieźle się kończy.

hah, tak samo jak moją manią jest tworzenie opisów (ale niekoniecznie uczuć). ; p Właśnie, te "bazgranie o uczuciu" dobrze Ci wyszło, tylko gorzej z tym zakończeniem.