Ja się na poezji nie znam, o. Rzadko co jest w stanie do mnie trafić, sama pisać wierszy nie umiem.
Wolę prozę, chociaż i tak nie uważam, bym była jakąś mistrzynią. Piszę, bo lubię - jak to napisała Piru:
' w przypadku opowiadań to dla mnie taka odskocznia od rzeczywistości - własny malutki świat... '
Od zawsze sobie wymyślałam różne mniej lub bardziej głupie historyjki ;D.
A piszę - uwaga, bo chyba jestem osobą o najmniejszym stażu w tym gronie - rok, nawet niecały.

hah... podobnie jak Piru - wiersze są moimi uczuciami, być może i skrywanymi.

natomiast opowiadania to mój własny świat, w którym chcialbym żyć. ^^

A ja bardzo lubię pisać i zaczęłam już w zerówce Jest to coś takiego co daje mi energię do życia. Np. jak jest jakaś nudna lekcja to ja wyrywam kartkę z zeszytu i piszę ...

'Życie to poezja pisana prozą'.
Uwielbiam pisać wiersze i opowiadania.
Mam nawet 'książkę' - zeszyt. Aż 3.
Ale nie lubię rymować.
Ble xD

Ja za to wolę prozę, choć wiersze też lubię... Ale ja, w przeciwieństwie do Agrafki, lubię rymować Byle z sensem... A jak wiersze piszę, to tylko smutne.

Ja jakoś zawsze lubiła pisać. Nie zawsze z sensem ale bardzo. Moja profesorka z polskiego zawsze powtarza że na starość będzie czytać moje książki. Jednak natura stanęła mi an drodze. Mam dysortografie. I dziękuje bogu że  Mozilla, Word i nowe gg sprawdza błędy bo zabiła bym czytających, czytaj was własną ortografią. Za to ładnie recytuje(muszę się czymś pochwalić, bo na łosia wyjdę:P)

Zaczęłam pisać opowiadania w wieku czterech lat i tak mi już zostało. Mam na swoim koncie wiele rozpoczętych i porzuconych opowiadań i kilka wierszy. Nie przepadam za poezją, kiedy trzeba ją czytać, ale pisanie jej to zupełnie co innego.
Pisanie czegokolwiek to to, co tygryski lubią najbardziej.