Oliwia Aleksandra Nadzieja.
Lat osiemnaście.
Altruistka z nutką egoizmu.
Naiwna, jednak tak bardzo nieufna.

Człowiek. Istota, której rozum, ciało może dokonać rzeczy niemożliwych. Istota, która swoimi czynami może nieść zachwyt, jak i zbrodnie. Człowiek - to brzmi dumnie. Jednak czy aby zawsze? Jestem człowiekiem. Człowiekiem pozornie dobrym, którego serce przepełnia radość z każdego nadchodzącego dnia. Jestem człowiekiem, który swoimi czynami chce zmienić świat, uczynić go o wiele lepszym, tak aby codziennie rano uśmiech gościł nie tylko na mojej twarzy.

Na co dzień patrzę jak umiera świat.


Jakieś pytania?